بررسی میزان خشونت خانگی و ارتباط آن با افسردگی در زنان

مقدمه: خشونت خانگی یک اپیدمی رو به رشد جهانی است که می­تواند منجر به پیامدهای جسمی و روانی فراوانی شود، لذا این مطالعه به­منظور تعیین میزان خشونت خانگی و ارتباط آن با افسردگی در زنان مراجعه­کننده به واحد بهداشت خانواده مراکز بهداشتی درمانی شهر تهران طراحی و اجرا شد. مواد و روش­ها: این پژوهش یک مطالعه مقطعی می­باشد که تعداد 811 نفر از زنان به روش نمونه­گیری طبقه­ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش­نامه بود که از طریق مصاحبه تکمیل گردید، برای تجزیه و تحلیل داده­ها از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون آماری کای دو، ضریب همبستگی پیرسون) استفاده شد. یافته­ها: میزان خشونت خانگی و افسردگی به­ترتیب 3/88% (خشونت جسمی 4/25%، خشونت خشونت عاطفـی 3/87% و خشونت جنسی1/39%) و 1/37% (افسردگی خفیف 7/28%، افسردگی متوسط 2/8% و افسردگی شدید 2/0%) بود. آزمون آماری کای دو ارتباط معناداری میان هر سه نوع خشونت با وضعیت افسردگی (افسرده و غیر افسرده) نشان داد، در مقایسه با گروه خشونت ندیده نسبت شانس وقوع افسردگی در کسانی که خشونت عاطفی، خشونت جسمی، خشونت جنسی و خشونت را در طی سال گذشته تجربه کرده بودند به­ترتیب (344/5-85/1) ci144/3، (284/4-232/2) ci 092/3، (214/4-326/2) ci 132/3 و (281/6-003/2) ci 547/3 [با فاصله اطمینان 95%] بود. نتیجه­گیری: با توجه به شیوع بالای خشونت خانگی و افسردگی و وجود ارتباط بین آن­ها، غربالگری روتین زنان از لحاظ مواجهه با خشونت خانگی و هم­چنین افسردگی از طریق برنامه­ریزی­های مناسب توصیه می­شود.